တခါတုန္းက.... မင္းအၾကည့္ တစ္ခ်က္နဲ႔ တင္ အရာရာ ငါ့ဘဝျဖစ္ခဲ့တယ္....
တခါတုန္းက.... မင္းအေျပာ တစ္ခြန္းနဲ႔တင္ အရာရာ ငါ ဖန္တီးခဲ့တယ္.....
တခါတုန္းက.... မင္းအျပံဳး တစ္ခုနဲ႔တင္ ငါေသလို႔ ရခဲ့တယ္....
ဒီလိုနဲ႔.... ဘဝအတြက္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔.....
ငါ့နားကေန ဟိုးအေဝးၾကီးကို မင္းေရာက္သြားတဲ့အခါ....
မင္းကေတာ့.....
တခါတုန္းက.... ငါ့ေနရာကို တျခားတစ္ေယာက္ ကို အစားသြင္းလို႔....
တခါတုန္းက.... ငါ့ကို ၾကည့္တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ သူ႕ကိုၾကည့္လို႔.....
တခါတုန္းက.... ငါ့ကို ျပံဳးျပတဲ့ အျပံဳးေတြနဲ႔ သူနဲ႕ ၾကည္ႏူးလို႔.....
အရာရာကို ငါတတ္ႏိုင္သေလာက္ နားလည္ေပးခဲ့ပါတယ္.....
ခြင့္လႊတ္ႏိုင္သေလာက္ ခြင့္လႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္....
ငါ့အတြက္ မင္းရင္ခြင္မွာ.... တစ္ေနရာရွိအံုးမလားဆိုတဲ့.....
မေသခ်ာ မေရရာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြနဲ႔.....
ငါ့ရင္ကို မင္းအတြက္ အျမဲ တခါးဖြင့္ေပးခဲ့တယ္.....
မင္းမ်ားျပန္လာအံုးမလားဆိုတဲ့ အေတြးတစ္ခုနဲ႔ေပါ့....
အခုေတာ့.... ငါသိမ္းထားတဲ့ မင္းေနရာမွာ.....
ေနခ်င္သူေတြကို ငါ ေခါင္းခါရတာေမာလွပါျပီ......
ငါလည္း.... ငါ့အေပၚမွာ နားလည္ေပးႏိုင္တဲ့ ရင္ခြင္တစ္ခုမွာ ခိုနားခ်င္တာေပါ့.....
တခါတုန္းက.... တို႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ခဲ့ျခင္းက အဆံုးသတ္မလွခဲ့တဲ့ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လား အခ်စ္ရယ္....
No comments:
Post a Comment